Mam 20 lat i mieszkam w Korei Północnej

Korea Północna nie jest państwem, to niezwykłe doświadczenie – twierdzi francuski fotograf Eric Lafforgue, któremu udało się w tym kraju wykonać serię niezwykłych zdjęć.

Swoją szóstą podróż po Korei Północnej, Lafforgue odbył w towarzystwie 20 letniej Kim z Pjongjang.

Kim, jest studentką języka angielskiego w Pjongjang. Jako jedyna ze swojego roku, miała okazję zostać przewodniczką Eric’a Lafforgue. Nigdy wcześniej nie wyjeżdżała poza Pjongjang, była, więc to dla niej niepowtarzalna okazja nie tylko na spotkanie, lecz także porozmawianie z obcokrajowcem.

Kim na początku była bardzo nieśmiała, jednak z upływem czasu coraz ufniej opowiadała o codziennym życiu młodych mieszkańców Korei Północnej – nie przekraczając przy tym granicy nakreślonej przez partyjny koreański reżim.

Zdjęciami oraz rozmowami ze swoją przewodniczką, Eric’a Lafforgue opowiedział krótką historię codziennego życia Koreańczyków z północy.

Zobaczcie, jak żyją i co myślą młodzi Koreańczycy. Przeczytajcie zapisy krótkich rozmów pomiędzy przyjaciółmi, którzy nigdy więcej już się nie spotkają..

Zapraszamy na niezwykłą podróż do Korei Północnej.

– Znasz Michael’a Jackson’a?
– Słyszałam o nim, tak
– A Lady Gaga?
– Nie wiem, kim „on” jest, nie..

– Dlaczego angielska i amerykańska muzyka rozrywkowa jest nieosiągalna w twoim kraju?
– Ponieważ to nie jest muzyka, której chcemy słuchać.. Znamy Mozarta, Bacha i Beethovena.

– Dlaczego chłopcy i dziewczyny nie tańczą razem?
– Wstydzą się. Czy tańczy pan z dziewczyną, której pan nie zna, panie Ericu?

– Jakie są kryteria piękna w Korei Północnej?
– Panie Ericu, kobieta powinna mieć duże oczy, zgrabny nos, małe usta, białą skórę i nie powinna być chuda. Kobiety w Korei Północnej naprawdę są jak piękne kwiaty.

– Czy kobiety uważają, że Kim Jong Un jest przystojny?
– Panie Ericu, takie pytanie jest oburzające!

– W Korei nikt nie farbuje włosów?
– Nie. Musimy przestrzegać reguł dotyczących fryzur, ale mamy wiele możliwości wyboru!
– Jednak nie możesz obciąć włosów tak jakbyś chciała?
– Nie, ale jest to ostatnia rzecz, którą mogłabym się przejmować.

– Czy wiesz, jakie są trendy najnowszej mody w Europie?
– Nie proszę pana.
– Młodzi ludzie kupują dżinsy, w których są dziury.
– Dziury?
– Tak, kupują dżinsy, które wyglądają jak znoszone i zniszczone.
– Nie wierzę, żartuje pan.

– Wiesz jak nazywa się postać z tej koszulki?
– Nie proszę pana. To tylko mysz. Jest chińska!

– Czy to jest komputer, panie Ericu?
– Nie. To jest iPad. Możesz przez niego słuchać muzyki, oglądać filmy, sprawdzać emaile.
– Naprawdę?
– Ma nawet aplikacje, które pozwalają zobaczyć z góry Koreę Północną.
– Można nas zobaczyć z góry?
– Tak, możemy zobaczyć całą Koreę Północną!
– Och, my jeszcze nie mamy czegoś takiego.

– Czy chciałabyś kiedyś posiadać samochód?
– Nie, one sprawiają, że ludzie stają się leniwi.

– Masz w domu komputer?
– Tak.
– Grasz na komputerze?
– Oczywiście. Gram w „Need for speed”!
 

– Kto jest najbogatszym Koreańczykiem w Korei Północnej?
– Jesteśmy wszyscy równi, proszę pana.

– Co się stanie, jeśli Koreańczyk z południa przekroczy granice i przejdzie do Korei Północnej?
– Przywitamy go.
– A co się stanie, jeśli Koreańczyk z Północy wkroczy do Korei Południowej?
– Zastrzelą go.

– Czy domyślasz się jak może wyglądać życie na Południu
– Nie mam pojęcia, panie Eric.

– (w Koreańskiej Strefie Zdemilitaryzowanej). Proszę o odrobinę uśmiechu panno Kim!
– Nie mogę..
– ?
– Moje serce krwawi..

– Czy żołnierze są twoimi bohaterami?
– Nie, nie są. Są zwykłymi ludźmi, którzy służą innym, to wszystko.

– Co się dzieje, gdy kobieta zachodzi w ciążę, ale nie jest mężatką? Zachowuje dziecko?
– To się nigdy nie zdarza.
– Zdarza się, nigdy nie wiesz kiedy.. przypadek..
– Tak się nigdy nie dzieje.

– Jakie jest podejście do AIDS w Korei Północnej?
– Nie mamy AIDS, panie Ericu
– W ogóle?
– W ogóle.

– Należysz do partii?
– Nie proszę pana.
– Dlaczego nie?
– Nie wybierasz czy chcesz być w partii, to partia wybiera ciebie.

– Czy tańczyłaś kiedyś na festiwalu Arirang?
– Tak, gdy miałam 7 lat. Zostałam wybrana, aby zagrać na trąbce. To wielki honor.

Festiwale Arirang organizowane są od 2002 roku. Od tego czasu odbywały się każdego roku z wyjątkiem roku 2006, kiedy odwołano je ze względu na powódź. Arirang to tytuł tradycyjnej bardzo popularnej w obu Koreach piosenki ludowej.

– Co zrobisz jeśli zgubisz odznakę Kim Jong Il’a i Kim Ir Sen’a?
– Nie gubimy ich.
– Wyobraźmy sobie.. wkładasz je do pralki razem z innymi rzeczami..
– To się nigdy nie zdarzy.

– Jaki jest twój ulubiony film?
– „Morze krwi”
– O czym on jest?
– O masowych zabójstwach popełnionych przez Japończyków na naszych obywatelach.

– Czy oglądałaś kiedykolwiek amerykański film?
– Tak panie Ericu, widziałem „Gladiatora” na uczelni!
– Podobało ci się?
– Tak, ale niektóre sceny były żenujące.
– Jakie?
– Sceny, w których można zobaczyć pary razem…
 

– Dlaczego w Pjongjang kobiety nie jeżdżą na rowerach?
– Bo to jest niebezpieczne i nogi robią się nieładne.
– To, dlaczego na wsiach kobiety jeżdżą na rowerach?
– Na wsiach kobiety nie mają większego wyboru…

– Czy zawsze zakładacie blokady na rowerach w Pjongjang?
– Tak proszę pana.
– Zdarzają się, więc kradzieże w Korei Północnej?
– Nie, nie zdarzają się.
– Jeśli zakładacie blokady, to musi być jakiś powód, dlaczego to robicie?
– Pana pytanie jest krępujące. Proszę, kontynuujmy naszą wizytę.

– Ile lat miał Kim Ir Sen gdy …
– (Natychmiast ucięto pytanie) Nie mówimy, „Kim Ir Sen”, bo to oznacza brak szacunku. Mówimy „Wielki Wódz, Kim Ir Sen”.

– Kim był dla ciebie Kim Ir Sen?
– .. Panie Ericu, był dla mnie filarem mojego serca.

– Dlaczego daje się ludziom plastikowe rękawiczki, gdy zamawiają hamburgery w miejscach gdzie podaje się fast foody?
– Panie Ericu, to dlatego aby nie pobrudzić się podczas jedzenia.
– Czy to prawda, że hamburgera stworzył Kim Dzong Il?
– Tak! W 2009 roku!
 

– Dotknęły cię czasy klęski głodu?
– Nie nazywamy tego okresu klęską głodu, lecz „żmudnym marszem”.

 

– Chciałbym podarować ci prezent, co chciałabyś otrzymać?
– Wielki przywódca Kim Jung Un będzie wielkim darem …

Fot. Eric Lafforgue

– Czytałem w Internecie w Ameryce, że ludzie w metrze w Korei Północnej to aktorzy.
– Opowiadają bzdury panie Ericku. Nienawidzę Amerykanów.
 

– Pamiętasz dzień, gdy zmarł Kim Dzong Il?
– Tak, Drogi przywódca, Kim Dzong Il zmarł w sobotę, ale jego śmierci została ogłoszona dopiero w poniedziałek.
– Dlaczego tak?
– Ponieważ w swojej ostatniej woli powiedział, że nie chcą zrujnować ludowi dnia wolnego, niedzieli.

– Czy wiemy, co Kim Dzong Il zrobił tuż przed śmiercią?
– Nasz Drogi Przywódca właśnie podpisał dokumenty przyznając 1 kg ryb na mieszkańca Pjongjang.
– Otrzymałaś ją?
– Oczywiście, że tak proszę pana!

– Co chciałabyś zobaczyć w Pjongjang? Zobaczenie jakiego miejsca jest twoim marzeniem?
– Delfinarium! Kocham delfiny!

– Chciałabyś odwiedzić inny kraju?
– Tak proszę pana, chciałbym odwiedzić Anglię.
– Dlaczego nie USA, przecież mówisz po angielsku?
– Nie, ja tylko mówię w języku „angielskim” angielskim, nie „amerykańskim” angielskim.

– Jakie masz marzenia na przyszłość?
– Napiszę ci: „Będę mistrzynią języków obcych i umieszczę Chosun* na szczycie świata”
– Daj mi swój adres wyślę ci zdjęcia …
– ja nie pamiętam …
– swojego adresu domowego?
– lepiej nie wysyłać zdjęć…

 

Eric Lafforgue (ur. w 1964 r) francuski fotograf, mieszka w Tuluzie. Swoją przygodę z fotografią rozpoczął w 2006 r

 

*Chosun – koreańskie państwo Chosun istniało przez prawie pięć wieków, od 1392 do 1897 roku. Członkowie dynastii Yi rządzili Koreą jako cesarze także od 1897 do 1910 roku, gdy Japonia dokonała aneksji Korei, pozbawiając ją niepodległości.

Podczas panowania dynastii Chosun udało jej się skonsolidować władzę na terytorium całego Półwyspu Koreańskiego, dynastia wprowadziła także i utrwalała ideały filozofii konfucjanizmu w koreańskim społeczeństwie, zaadoptowała wiele elementów kultury chińskiej i doprowadziła do rozkwitu klasycznej koreańskiej kultury, nauki, techniki, handlu i literatury.