Temat eksmisji stał się ostatnio bardzo gorący, między innymi ze względu na aferę reprywatyzacyjną. Za każdym razem eksmisja wiąże się z ogromnym dramatem lokatorów, którzy są zagrożeni bezdomnością. Nie zawsze przy tym proces eksmisji dokonuje się w sposób uczciwy, dlatego niejednokrotnie eksmitowane osoby mają podstawy do prawnej obrony. W tym artykule zostanie poruszony temat środków, które można podjąć, by bronić się przed eksmisją.
Jak bronić się przed eksmisją?
Jeżeli lokator spóźnia się z zapłatą czynszu jedynie nieznacznie, zachowuje się w sposób spokojny i nie ma dostępu do innego lokalu w miejscu zamieszkania, można stwierdzić, że z prawnego punktu widzenia jest chroniony przed eksmisją. W takich przypadkach dochodzenie swoich racji drogą sądową ma największe szanse na powodzenie, szczególnie jeżeli wniosek o eksmisję nie został poparty należytym uzasadnieniem.
W przypadku zalegania z czynszem można spróbować negocjować z właścicielem lokalu na temat zapłaty czynszu w ratach, a w przypadku mieszkań komunalnych – wystąpić do gminy lub spółdzielni o obniżenie czynszu. Nie należy przy tym unikać sądów – niestawianie się na rozprawach odbierze nam szansę na negocjowanie z drugą stroną tudzież przyznanie lokalu socjalnego przez sąd, który często przychyla się do takiej decyzji m.in. ze względu na złą sytuację finansową dłużnika, chorobę etc.
W takim przypadku państwo ma obowiązek zaoferowania lokalu socjalnego o obniżonym standardzie, który jednak musi spełniać odpowiednie warunki, czyli np. posiadać stałe ogrzewanie i pokoje o powierzchni 5 metrów kwadratowych na członka rodziny. Nierzadko jednak oferowane lokale socjalne nie nadają się do zamieszkania lub ze względu na niedostatek lokali zostaniemy przeniesieni do... schroniska dla bezdomnych. W takim przypadku oczywiście mamy prawo dochodzić swoich racji w sądzie – jeżeli nie stać nas na prawnika, możemy wystąpić o adwokata z urzędu.
Komu najbardziej grozi bezdomność?
Istnieją niestety sytuacje, w których sąd nie może dać eksmitowanym osobom prawa do lokalu socjalnego. Dotyczą one:
lokatorów reprywatyzowanych kamienic – ze względu na decyzję Rzecznika Praw Obywatelskich zostali oni pozbawieni tego prawa ze względu na interesy prywatnych właścicieli lokali, którzy ze względu na spowodowane koniecznością znalezienia lokali zastępczych przedłużający się proces eksmisji nie mogli wykorzystywać prawa do lokalu
osoby z kredytami hipotecznymi – są oni kategoryzowani jako byli właściciele nieruchomości, a nie najemcy, stąd prawo do lokalu im nie przysługuje.
Tutaj zaistniał duży rozdźwięk między literą prawa a literą sprawiedliwości i nad osobami z bardzo różnych kręgów społecznych zawisło widmo bezdomności. W przypadku bowiem prywatyzowanych kamienic trudno winić lokatorów za fakt, iż nie są w stanie opłacić czynszu, który po prywatyzacji wzrósł kilkukrotnie, a osoby, które wzięły kredyt we frankach po prostu podjęły błędną decyzję. Tutaj niestety jedyną opcją jest walka o zmianę przepisów.
W przygotowaniu artykułu pomogła strona adwokatszews.pl.
