W chwili śmierci Królowej Elżbiety II, tron przeszedł natychmiast i bez ceremonii na następcę, Karola, byłego księcia Walii.
Jest jednak wiele praktycznych – i tradycyjnych – kroków, przez które następca tronu musi przejść, aby zostać koronowanym na króla.
Jak będzie się nazywał?
Jednym z jego pierwszych aktów jest decyzja, czy będzie panować na brytyjskim tronie jako król Karol III, czy też przyjmie inne imię. Jego dziadek Jerzy VI miał na imię Albert, ale rządził, używając jednego ze swoich drugich imion. Karol będzie mógł wybrać jedno ze swoich czterech imion – Charles Philip Arthur George.
Jednak nie tylko on stoi w obliczu zmiany tytułu. Chociaż jest następcą tronu, książę William nie zostanie automatycznie księciem Walii. Jednak natychmiast dziedziczy drugi tytuł ojca, książę Kornwalii. Jego żona Katarzyna będzie znana jako księżna Kornwalii. Pojawi się również nowy tytuł dla żony Karola, której pełny tytuł będzie brzmiał „Queen Consort” – małżonka to określenie używane na określenie małżonka monarchy.
Formalne uroczystości
W ciągu pierwszych 24 godzin po śmierci matki Karol zostanie oficjalnie ogłoszony królem. Dzieje się to w Pałacu św. Jakuba w Londynie, przed ceremonialnym organem znanym jako Rada Akcesyjna. Składa się ona z członków Tajnej Rady – grupy starszych posłów, byłych i obecnych oraz rówieśników – a także kilku wyższych urzędników państwowych, wysokich komisarzy Wspólnoty Narodów i Lorda Burmistrza Londynu.
Do uczestnictwa w ceremnii uprawnionych jest teoretycznie ponad 700 osób, ale biorąc pod uwagę krótki okres powiadomienie, rzeczywista liczba prawdopodobnie będzie znacznie mniejsza. W ostatniej Radzie Akcesyjnej w 1952 roku wzięło udział około 200 osób. Król tradycyjnie w niej nie uczestniczy.
Na spotkaniu, śmierć królowej Elżbiety zostanie ogłoszona przez Lorda Przewodniczącego Tajnej Rady (obecnie posłanka Penny Mordaunt), a odezwa zostanie odczytana na głos. Sformułowanie odezwy może ulec zmianie, ale tradycyjnie była to seria modlitw i przysiąg, chwalących poprzedniego monarchę i przysięgających poparcie dla nowego. Karol nie będzie składał „przysięgi” na początku panowania, jak ma to miejsce w przypadku niektórych innych głów państw, jak np prezydent USA. Po fanfarach trębaczy nastąpi publiczne ogłoszenie Karola nowym królem.
Po raz pierwszy od 1952 r., kiedy grany jest hymn narodowy, będzie on brzmiał „Boże chroń króla”. Saluty z broni zostaną oddane w Hyde Parku, Tower of London i ze statków morskich, a proklamacja ogłaszająca Karola jako króla zostanie odczytana w Edynburgu, Cardiff i Belfaście.
Symbolicznym szczytem akcesji będzie koronacja, kiedy Karol zostanie formalnie koronowany. Ze względu na konieczne przygotowania, koronacja prawdopodobnie nie nastąpi wkrótce po wstąpieniu na tron Karola – królowa Elżbieta wstąpiła na tron w lutym 1952 roku, ale została koronowana dopiero w czerwcu 1953 roku.
Od 900 lat koronacja odbywa się w Opactwie Westminsterskim – Wilhelm Zdobywca był tam pierwszym koronowanym monarchą, a Karol będzie czterdziestym. Jest to anglikańskie nabożeństwo religijne sprawowane przez arcybiskupa Canterbury. W kulminacyjnym momencie ceremonii nałoży na głowę Karola Koronę Św. Edwarda - koronę z litego złota, datowaną na 1661 rok. Jest to centralny element klejnotów koronnych w Tower of London i jest noszony tylko przez monarchę w momencie samej koronacji (nie tylko dlatego, że waży mocne 2,23 kg). W przeciwieństwie do ślubów królewskich, koronacja jest okazją państwową – płaci za nią rząd i to rząd ostatecznie decyduje o liście gości.
Będzie muzyka, czytania i rytuał namaszczenia nowego monarchy olejkami z pomarańczy, róż, cynamonu, piżma i ambry. Nowy król złoży przysięgę koronacyjną przed obserwującym wydarzenie światem. Podczas tej wyszukanej ceremonii otrzyma kulę i berło jako symbole swojej nowej roli, a arcybiskup Canterbury włoży mu na głowę koronę z litego złota.
Karol został szefem Wspólnoty Narodów, stowarzyszenia 56 niezależnych krajów i 2,4 miliarda ludzi. W 14 z tych krajów, a także w Wielkiej Brytanii, król jest głową państwa. Kraje te, znane jako królestwa Wspólnoty Narodów, to: Australia, Antigua i Barbuda, Bahamy, Belize, Kanada, Grenada, Jamajka, Papua-Nowa Gwinea, Św. Krzysztof i Nevis, Św. Łucja, Św. Wincenty i Grenadyny, Nowa Zelandia, Salomon Wyspy, Tuvalu.
thefad.pl
