Jurek Owsiak
To co pisałem o zbiórkach publicznych organizowanych przez Fundacje przy okazji nowych przepisów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, może się stać czymś realnym.
O paru rzeczach, które w tej chwili mają miejsce w Polsce jeszcze kilkanaście, czy nawet kilka lat temu nie śniło się nikomu nawet w najbardziej abstrakcyjnych snach. A jednak życie niesie ze sobą różne niespodzianki.
To co pisałem wczoraj o zbiórkach publicznych organizowanych przez Fundacje przy okazji nowych przepisów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, może się stać czymś realnym. Jeśli do tego dorzucimy wypowiedź samego szefa, który mój niepokój w tej sprawie określił słowami „… skoro Owsiak się tu niepokoi, to sprawy idą w dobrym kierunku”, to jeszcze bardziej cierpnie mi skóra. Bo jeśli sam Pan minister cieszy się z niedoskonałej ustawy, która powstaje bez żadnych konsultacji społecznych, to jak mówi stare powiedzenie: „strach się bać”.
Dziękuję za wszystkie Wasze wypowiedzi. Po raz kolejny dostaliśmy wielkiego, energetycznego, wspaniałego kopa! I jeszcze taki mail od Pani Xeny:
„Pani Jurku, jest Pan naprawdę wielkim człowiekiem! Jestem … i mam 15 lat. W ubiegły październik na chwilę po moich urodzinach dowiedziałam się, że choruję na anemię aplastyczną. Ale dzięki Panu mam siły i chęć do walki! Jestem obecnie w … na oddziale przeszczepowym, dziś zaczęłam chemię, a 28 czeka mnie przeszczep szpiku kostnego. Dzięki WOŚP moi rodzice mogą być ze mną i mnie wspierać 24/7! Dzięki tej cudownej fundacji nie muszę jeździć do kardiologa (co w moim przypadku jest groźne, bo nie mam odporności), bo jest on na miejscu! Dziękuję za wielkie serducho i wysyłam Panu wielkiego przytulasa! Niech Pan robi dalej te piękne rzeczy i nigdy niczym się nie przejmuje! Niech cały świat się dowie o najpiękniejszej orkiestrze na świecie! Widzimy się na Woodstocku! I może być Pan pewien, że jeśli mi zdrowie pozwoli w przyszłym roku będę biegać z puszkami, z dumą… A jeśli ktoś się będzie wahał, powiem, że to właśnie ten człowiek, TEN Jurek Owsiak pomógł mi przejść przez tę chorobę! Dziękuję, bardzo dziękuję!”
Pani Xeno – NO PASARAN!, za Fundację i za to co my, Polacy, potrafiliśmy dla siebie zrobić przez te 26 wspaniałych Finałów, wspaniałych Przystanków Woodstock i po prostu bycia ze sobą bez focha i tych wszystkich przepychanek. Nie odpuścimy nawet na centymetr. I prosimy wszystkich, także inne organizacje, aby w tej sprawie także odważnie zabierały głos. Bo trzeci sektor buduje najczęściej prawdziwie, demokratyczne i obywatelskie relacje. Tak ogromne fundacje jak nasza i te malutkie, które lokalnie potrafią zdziałać cuda. Nie dajmy sobie odebrać woli i umiejętności naszego istnienia urzędniczym fanaberiom, które od początku w tej sprawie przygotowują bardzo złą ustawę. Tutaj konsultacje społeczne są wręcz konstytucyjnym obowiązkiem.
A Pani Xeno – Tobie moja droga, bardzo dziękuję za ten piękny mail, nawet nie masz pojęcia jak mocno trzymamy kciuki za Twoje zdrowie i jak mocno jesteś w naszych sercach – tak jak Twoi koledzy i koleżanki, którzy właśnie teraz leczą się w polskich szpitalach. I umawiamy się! Czekam na Ciebie na Najpiękniejszym Festiwalu Świata.