Wielu z nas, mieszkających i pracujących za granicą, posługuje się , albo powinno posługiwać się na co dzień językiem angielskim.
Zdarza się jednak i to nie rzadko że, nasz angielski jest byle jaki i popełniamy wiele błędów językowych. Jeśli chcecie mówić poprawnie a nie na zasadzie „Kali chcieć, Kali musieć”, powinniście poświęcić chwilę na naukę czasów.
Nie jest to łatwe, a opanowanie angielskich czasów to zazwyczaj największa trudność przy nauce języka angielskiego, ale zdecydowanie warto.
Zanim zaczniecie przyswajać czasy w języku angielskim że warto pamiętać by uczyć się ich od razu po angielsku. Pozwoli to uniknąć wielu pomyłek, które mogą się pojawić przy przenoszeniu schematu z języka polskiego.
Podział czasów w języku angielskim:
Pierwszy podział to:
– czas teraźniejszy (present)
– czas przeszły (past)
– czas przyszły (future)
Następnie angielskie czasy dzielimy na:
– prosty (simple)
– ciągły (continuous)
– dokonany (perfect)
– zaprzeszły dokonany (past perfect)
Czasy teraźniejsze (Present Tenses)
– prosty (Present Simple)
– ciągły (Present Continuous)
– dokonany (Present Perfect)
– dokonany ciągły (Present Perfect Continuous)
Czasy przeszłe (Past Tenses)
– prosty (Past Simple)
– ciągły (Past Continuous)
– dokonany (Past Perfect)
– dokonany ciągły (Past Perfect Continuous)
Czasy przyszłe (Future Tenses)
– prosty (Future Simple)
– ciągły (Future Continuous)
– dokonany (Future Perfect)
– dokonany ciągły (Future Perfect Continuous)
Jednym z pierwszych czasów, z którymi powinniśmy się zapoznać jest Present Continuous – jest to czas opisujący czynność wykonywaną w danym momencie, czynność która ma miejsce, niekoniecznie w danej chwili ale dzieję się dłuższy czas i ma charakter tymczasowy oraz czynność przyszła, zaplanowana, zależna od mówiącego.
I’m listening to the radio – Słucham radia ( w tej właśnie chwili)
John is building a new house – John buduje dom (jest jużw trakcie budowy, będzie budował jeszcze tyle czasu aż skończy)
We are going to cinema tonight – My idziemy do kina wieczorem (planujemy pójście do kina, chociaż jeszczew tej chwili nie wykonujemy tej czynności)
podmiot + to be (am/is/are) + czasownik z końcówką -ing
Najpierw mamy osobę, która wykonuje czynność Ja – I, następnie pierwszą formę czasownika być – am. Następnie dodajemy do czasownika głównego słuchać – listen końcówkę -ing i dopełnienie – w tym wypadku słowo the radio. Pierwsze zdanie w Present Continuous gotowe!
Oto formy czasownika to be dla wszystkich osób:
Tworzenie właściwej formy czasownika głównego jest bardzo proste, do podstawowej formy dodajemy końcówkę -ing
Warto zwrócić uwagę, że niektóre czasowniki po dodaniu końcówki wyglądają nieco inaczej. Zapamiętajcie zasady pisowni czasowników z końcówką -ing:
* podwajanie nie dotyczy spółgłosek w i x.
** Dla porównania: czasownik happen też ma dwie sylaby, a na końcu spółgłoskę + samogłoskę + spółgłoskę (p + e + n ), ale ponieważ akcentujemy w nim pierwszą sylabę, nie podwoimy ostatniej spółgłoski przed dodaniem końcówki -ing. W tym przypadku otrzymujemy formę happening.