Jak poinformował, redaktor naczelny tygodnika ''Polityka” Jerzy Baczyński - w nocy z wtorku na środę, zmarła dziennikarka i publicystka Janina Paradowska - miała 74 lata.
Janina Paradowska Ukończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie studiowała podyplomowo dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Początki jej kariery dziennikarskiej, były związane z „Kurierem Polskim’’, w którym zajmowała się tematyką społeczną.
Należała do PZPR z członkowstwa w której zrezygnowała po wprowadzieniu stanu wojennego w 1981 roku. Na początku lat 80. była m.in. szefową struktur NSZZ „Solidarność” w należącym do Stronnictwa Demokratycznego Wydawnictwie „Epoka”. Po zakończeniu pracy w „Kurierze Polskim” rozpoczęła współpracę z „Życiem Warszawy”, gdzie m.in. pełniła funkcję kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Z ramienia tej redakcji brała udział w relacjonowaniu prac stolika młodzieżowego Okrągłego Stołu.
W 1991 dołączyła do zespołu redakcyjnego „Polityki”. Była komentatorką polityczną tego tygodnika, a także inicjatorką Salonów „Polityki” i prowadzącą spotkania z tego cyklu z udziałem polityków, przedsiębiorców, przedstawicieli mediów i kultury. Współpracowała także z TVP, gdzie od maja 1993 do czerwca 1994 prowadziła program publicystyczny Gorąca Linia w TVP1. W 2008 na antenie Superstacji zaczęła prowadzić program Puszka Paradowskiej (prowadziła w tej stacji również program Rozmowa dnia), została także publicystką radia Tok FM i prowadzącą zajęcia na studiach dziennikarskich Collegium Civitas
Paradowska była laureatką licznych nagród branżowych. Otrzymała m.in. Nagrodę im. Adolfa Bocheńskiego (1997), Nagrodę Wieczystej Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich (1999), Nagrodę im. Andrzeja Urbańczyka (2004). W 2002 została także nagrodzona Złotą Akredytacją do Sejmu jako najlepsza dziennikarka prasy ogólnopolskiej[8].
Wyróżniona także doroczną nagrodą Grand Press – tytułem najlepszego dziennikarza 2002. Z inicjatywy Renaty Gluzy z miesięcznika „Press” dodatkową nagrodą był występ aktorski. Janina Paradowska wystąpiła 13 i 14 stycznia 2007 w warszawskim teatrze Kwadrat w farsie Raya Cooneya i Johna Chapmana Nie teraz kochanie jako pani Frencham (w miejsce Barbary Rylskiej)[9].
W 2011 otrzymała Nagrodę Kisiela „za własny głos”.
Źródło: Wikipedia
