U użytkowników Facebooka ryzyko śmierci jest przeciętnie o 12 % mniejsze niż u osób unikających mediów społecznościowych - przekonują naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego.
Warunkiem, który musi być spełniony jest podtrzymywanie i pogłębianie realnych więzów społeczych, a nie zastępowanie rzeczywistych kontaktów tymi wirtualnymi.
Naukowcy porównali informacje dotyczące użytkowników Facebooka z informacjami na temat osób, które nie korzystają z mediów społecznościowych i doszli do wniosku, że umiarkowana aktywność na Facebooku może zwiastować dłuższe życie. Potwierdza to zasadność hipotezy głoszącej, że silne więzi społeczne korelują z mniejszym prawdopodobieństwem śmierci. W badaniu wzięto pod uwagę osoby urodzone w latach 1945-1989.
Na podstawie analiz specjaliści wyliczyli, że u użytkowników Facebooka ryzyko śmierci jest przeciętnie o 12 % mniejsze, niż u osób unikających mediów społecznościowych.
Najdłużej żyli facebookowicze, którzy posiadali największe grono znajomych oraz ci, którzy najczęściej utrzymywali relacje poza siecią – częstotliwość interakcji naukowcy szacowali w oparciu o umieszczane zdjęcia grupowe.
Jeśli chodzi o samą aktywność online – dłużej żyły osoby, które wysyłały umiarkowane ilości wiadomości i publikowały umiarkowane ilości postów.
Długą egzystencją mogli się cieszyć ponadto ci, którzy otrzymywali i przyjmowali dużo zaproszeń do grona znajomych. Liczba wysłanych zaproszeń nie wiązała się z prawdopodobieństwem śmierci.
„Związek pomiędzy długością życia a kontaktami społecznymi został zidentyfikowany przez Lisę Berkman w 1979 roku i od tamtej pory był wielokrotnie potwierdzany w licznych badaniach naukowych. Ostatnie metaanalizy sugerują, że związek ten jest bardzo silny. Wygląda na to, że relacje społeczne pozwalają przewidywać długość życia w równym stopniu, co palenie papierosów, a w większym niż otyłość i siedzący tryb życia. My do dyskusji wtrąciliśmy swoje trzy grosze i wykazaliśmy, że wirtualne relacje również korelują z długowiecznością” skomentował James Fowler, który jest współautorem projektu.
Badania zostały opublikowane w Proceedings Journal of National Academy of Sciences.
