Marcin Zegadło: To jest taka ilość zła, że trzeba będzie, jak dotąd szukać usprawiedliwień. Nie psuć dzieciom święta

Termin premiery filmu Tomasza Sekielskiego, który to film jest kolejną odsłoną (jeszcze bardziej porażającą niż poprzednie) unurzania Kościoła Katolickiego w przestępstwa pedofilii jest znamienny. Otwiera mianowicie tegoroczny sezon komunijny.

Znowu tysiące rodzin pośle swoje dzieci do tego wzruszającego sakramentu, gdzie biel alb i sukieneczek symbolizowała będzie niewinność istot przyjmujących po raz pierwszy do serduszek "ciało Chrystusa". Restauracje wypełnią się gośćmi, stoły suto zastawiać będą wynajęci kelnerzy, poleje się dobrze zmrożona wódeczka, a wujek Adaś z wujkiem Markiem wznosić będą toasty znad panierowanych kotletów. Dzieci będą fotografowane na tle otrzymanych prezentów, roześmiane w towarzystwie nowych rowerów, konsol, tabletów, laptopów i całego tego szitu, który z niewiadomych powodów, nagle okazuje się niezbędny w życiu ośmiolatków. Funkcjonariusze kościoła, powszechnie nazywani księżmi, będą wcześniej te dzieci do tych komunii przygotowywać. Będą opowiadali historię o "związku dzieci z Jezusem" i o tym, "że to jedyna słuszna droga, jedyna potrzebna do zbawienia". Jednocześnie będą dyscyplinowali rodziców. Jakieś zbióreczki, jakieś pouczanie o tym, że jak klękać to na dwa kolanka, nie na jedno, żeby tej pięty nie wbijać w dupę, jakby ich pędziło do wygódki.

I znowu ksiądz będzie najważniejszy, tak jak lubi, będzie miał ten swój promil władzy, no bo przecież to od niego zależy, czy dzieciak będzie do komunii dopuszczony i czy zaliczka za salę i pokomunijny afterek w restauracji "Paradiso", którą matka z ojcem zapłacili już trzy lata wcześniej, czy przypadkiem zaliczka nie przepadnie, jak proboszcz jednak nie dopuści do komunii smarkacza, bo mu się pięć przykazań kościelnych pojebie z jakąś inną wyliczanką.

W tym samym czasie gdzieś tam jakiś biskup przenosił będzie, jakiegoś tam wikarego z jednej parafii do drugiej, ponieważ na wikarego padnie podejrzenie, że z ministrantami nie grał wyłącznie w piłkę.

Więc sezon rusza. Polska je, piję i świętuje sakrament komunii świętej, a tymczasem taka niewygodna premiera.

Cóż począć? Jak to ugryźć skoro na stołach stygnie już rosół w wazach, schabowe dochodzą na rozgrzanym smalcu, a ciocia Ania specjalnie na tę okazję zrobiła sobie sztuczne rzęsy i hybrydę.

Cóż zrobić? Ano najlepiej jak zawsze - nic, mianowicie udajemy, że nic się nie stało. Jak co niedziela, co Boże Narodzenie, co Wielkanoc. Przecież nie będziemy dzieciom psuć zabawy, tego dnia zatruwać refleksją, a poza tym to przecież nie nasza parafia, nie nasz proboszcz, nie nasz wikary te dzieci maca. To jakiś inny. Jakiś zboczony, nie wiadomo skąd. I nie wiadomo czy to wszytko prawda, bo przecież "Papież Polak", "Matka Boska", bo "Toruń", bo "Licheń", bo "pielgrzymka na Jasną Górę". I jak to tak, okazuje się, że to wszystko utopione w jakimś przestępczym procederze, że jakaś "mafia" ukrywa przestępców, że na dodatek ma jeszcze czelność pouczać i moralności prawi, pieniądze bierze za chrzty, za pogrzeby.

Przecież to nie może być prawda, a jeśli coś tam od czasu do czasu się zdarzy, to wiadomo "czynnik ludzki", a człowiek, to jest tylko człowiek. "Przecież jeśli to wszystko okazałoby się prawdą" - myśli ciocia Ania znad sałatki warzywnej z majonezem - "Jeśli to wszytko, co Sekielski pokazał, to jest prawda, to by oznaczało, że nas ten święty kościół zwyczajnie zdradził, zwyczajnie nas wydymał. Oszukał i wciąż nas okłamuje. Ja jebe" - myśli ciocia Ania - "Przecież to nie może być prawda. A poza tym, jeśli nawet, to co to ma wspólnego z naszym proboszczem?"

A wszystko hula jak hulało i hulać będzie. Ponieważ to jest taka ilość zła - na raz, taka ilość zła ze strony tych, którym tak wielu ufało i ufa, że ani ciocia Ania, ani wielu innych polskich katolików nie uniosą, nie dźwignią i trzeba będzie jak dotąd, wypierać, zaprzeczać, szukać usprawiedliwień. A przede wszystkim, szczególnie w maju - nie psuć dzieciom święta.

 

Marcin Zegadło