Dariusz Stokwiszewski
Są jeszcze normalni ludzie, niegodzący się na rządy klik i łamanie etyki
Dziś bardzo krótko, ale o sprawie niezwykle ważnej; postawie ludzi, którzy powinni dawać przykład innym. Zamieszczony poniżej list skierowałem do ludzi, według mnie niegodnych, których kiedyś uważałem za normalnych. Sprawa dotyczy akurat mojego środowiska, ale zasady przyzwoitości można i należy przenosić na każdy inny grunt: poza zawodowym, również społeczny, polityczny, towarzyski etc.
Nie zamierzam identyfikować/wskazywać osób, których dotyczy to przesłanie, powiem jedynie, że postawy niegodne oraz nieetyczne można, a nawet należy, zwalczać zawsze i wszędzie. Jeden z bohaterów tego, co miało miejsce i spowodowało moją reakcję (a w efekcie przekazanie tego pisma moim byłym kolegom z katedry), szyderczo śmiał się, gdy zobaczył, że w CV, w rubryce „cechy charakteru: napisałem, że jestem uczciwy.
Takie to teraz dla niektórych śmieszne, że są jeszcze normalni ludzie, niegodzący się na rządy klik i łamanie etyki. Efektem mojego zaangażowania się, było nieprzedłużenie mi umowy o pracę na uczelni. Zapytacie, w co się zaangażowałem? Otóż właśnie w walkę o normalność oraz podmiotowe traktowanie studentów, których dziesiątkami „wywalano” z zajęć dla pokazania „władzy” (czytaj głupoty) wielkich „uczonych". Nie mogłem więc nie zareagować, kiedy na tzw. dniach otwartych, to ja sam przekonywałem ich – kandydatów na studia — do ich podjęcia na owej uczelni.
Jak można wymagać od młodzieży właściwych postaw prospołecznych, kiedy patrzą na swoich potencjalnych „mistrzów” – ludzi ze stopniami i tytułami naukowymi, którzy się zachowują niekiedy jak troglodyci?! Pytam!
Pewnie moja kariera naukowo/dydaktyczna skończy się definitywnie po ukazaniu się tej publikacji (oby jednak nie, bo są jeszcze na uczelniach mądrzy i uczciwi ludzie), nie mniej jednak nie żałuję ani trochę tego, że stanąłem w obronie słabszych. Dzięki temu poznałem portal TheFad i mogę coś wnieść do działań na rzecz normalności. Ktoś powie: przegrałeś kolego i po ci to było?
Odpowiem tak:
Dwa tysiące lat temu ukrzyżowano Jezusa, ale czy on tak naprawdę przegrał?! NIE! Dodam, że nie zmieniam poglądów w zakresie opisywanych tu przeze mnie i innych publicystów przedstawicieli tego czy innego kościoła, za których nieraz się wstydzę. Dla mnie Kościół, pisany przez wielkie „K” to Pan Bóg, a nie taki czy inny, zagubiony ksiądz czy zakonnik (szczególnie ten nasz „ulubiony” znad Wisły).
Dariusz Stokwiszewski
